Yavrusu Olana Şiiri - Sedat Yıldırım

İçimde bir özlem,ve bir fırtına.
Gelmişim ben artık,yaşın kırkına.
Ay bacayı aştı,vardım farkına.
Evladı olana,sefalar olsun.

Bundan sonra düşer,bana düş görmek.
Hasret yüreğimde,hep ilmek ilmek.
Evlat sevgisini,rüyada görmek.
Yavrusu olana,sefalar olsun.

Hasret yakar beni,akşam olunca.
Ağlarım her zaman,bir gül solunca.
Özledim yavrumu ömür boyunca.
Çocuğu olana sefalar olsun.

Bilemez kimseler,benim acımı.
İçimde büyüyen evlat sancımı.
Yoluna koymuşum ben bu canımı.
Bebeği olana sefalar olsun.

Kimseye sözüm yok,çünkü kaderim.
Evlat hasretiyle yandı ciğerim.
Ölünce gözlerim açık giderim.
Yavrusu olana sefalar olsun.

Vermedi ki Mevla’m,bana bir evlat.
Almadım Dünya’da,bende bir murat.
Yavru hasretiyle geçti,bu hayat.
Çocuğu olana sefalar olsun.

Evim hüzün dolar,hep gün boyunca.
Hasretin konusu,evlat olunca.
Acı çektim her gün,ömür boyunca.
Yavrusu olana sefalar olsun.

Sedat derki,ömrüm ah ile geçti.
Ne yapalım felek benide seçti.
Artık çarem yoktur iş işten geçti.
Yavrusu olana sefalar olsun.