Yavru Kedi Şiiri - Kasım Kobakçı

Camiden çıkıyordum sabahleyin ezan zamanı,
Ayırt edebiliyordum kapkara yavru kedi...
Anladım can veriyordu, sardım haneye bildirdim,
Dil ve ağız mosmordu, vücudu buz gibi antipatik...
Görmemeyi diliyordu, durgun biçimde,
Belli ki can veriyordu, kum yüzeyine yaslandı...

Düşündüm, "Zinhar bir mekana".
Zinhar bir mekana ulaşmamız ziyade vakit almadı.
Motosikleti yana koydum
Ve bedenime yaslandı motosikleti dahi kapatamadan...

Sevi yüreği ıssız, sürgü altı aşk,
Tükettiğin sırtta anneydi, faydalı tamamlanansın,
Direşme, dayancın karşılıksız heba bulunmasın.
Ki yakınsın arkandan, can verince..!