Yavi Şehitleri Şiiri - Mehmet Bayalan

Bugün 24 Eylül Çumartesi.
24 Eylül 1973 tarihinde Çat-yavi Sağlık ocağında Sağlık Memuru olarak görevdeydim.
Milli Kahraman İNÖNÜ'nün vefat haberini büyük bir üzüntü ile alınca göz yaşlarım akarak ocağın bayrağını yarıya indirmiştim.
Köylüler koşarak ocağa geldi.
"Ne oldu Mehmet Bey. Niye bayrağı yarıya indirdin" dediler.
Sanki hiç birinin haberi yoktu.
"İsmet İNÖNÜ ebediyete intikal etti, o nedenle indirdim" dedim.
"Allah rahmet eylesin" diyerek ayrıldılar.

Yavi'den 1985 yılında ayrıldım.
Ondan sonraki yıllarda Yavi hep rüyalarımdaydı.
O kupkuru dağları yeşil ormanlarla süslenmiş, köyün içi yeşillikten adeta görünmez olmuştu.
Bu rüyayı defalarca 1993 yılına kadar gördüm.
Hayra yordum.
Anlamlandıramadım.
1993 yılında hain Pkk canileri Yavi'yi basmış,
akşam üzeri erkekleri dört yıl boyunca çay içip köylülerle sohbet ettiğim çay ocağına toplayıp vahşice taramıştı.
İçlerinde tanıdığım Yavi'li gariban kardeşlerimin de olduğu 33 canı şehit etmişlerdi.
Büyük bir acı ile sarsıldım.
Gözylaşlarım sel gibi aktı.
O şehitlerin defnedildiği mezarlığı sonradan görme imkanım oldu.
Hepsine dualar ettim.
Mezarlık ağaçlarla süslenmiş, tıpkı o rüyada gördüğüm yeşil ve küçük bir orman gibiydi.
Yavi şehitleri nedense o zamandan bu yana hiç anılmaz, nedeni ise asla anlaşılmaz bir durumdur bana göre.
Hepsine rahmet diliyorum.
Bu satırları yazarken de göz yaşlarımı tutamıyorum.
Kahrolsun vahşi emperyalizm, kahrolsun onun yerli ve yabancı işbirlikçi maşaları.