Yaver Batu Şiirleri - Şair Yaver Batu

Çıktı bir kere söz ağızımızdan,
Esir aldı, sürgün etti dil beni.
Haram lokma girmez boğazımızdan,
Helal ile doyduk, böyle bil beni.

Kuzu güttük, tarla sürdük çift ile,

Para pul istemeyiz,
Sevgi dilencisiyiz.
El açmaz, baş eğmeyiz,
Sevgi dilencisiyiz.

Bakmayız makamına,

İçi dolu, dışı loştur dünyanın.
Evlat, mal, mülk nefse hoştur dünyanın.
Ancak birgün uyanınca anlarsın.
Rüya imiş, aslı boştur dünyanın.

Kimine saraydır, kimine zindan.

Aldanma dünyanın süslü düşüne,
Düşme sakın makam mevki peşine.
Dirhem vermez bir kul, yaramazsan işine,
Hak'tan başkasına minnet eyleme.

Yolcusun, yol uzun bunu unutma.

Gözlerim gözlerinden utanıyor, yâr.
Utanmayan, kör olası gözlerim.
Ne bir mazeretim var, ne de cevabım,
Baş alçaltan, yüz karası gözlerim.

Hayâm yok ki Yaradan'dan gafilim.

İslam’ın ilk şartı; insan olmaktır.
İnsan olmayana din lazım değil.
İmanın ölçüsü dürüst olmaktır.
Çarpmak isteyene cin lazım değil.

Benden, seni çıkarsan; "sıfır" bile kalmam ben.
Dört işlem yetmez bana, artı sensin, eksi ben.
Bölersen parçalara, dağılırım, toplanmam,
Çarparsan bölenimle, aynı rakam çıkmam ben.

Yine akşamın çöktü kasveti,
Körüklüyor her saniye hasreti,
Harap olsun, yıkılsın bu gurbeti,
Sevgili! Ne zaman gelir o nehar?

Ağardı saçlarım, belim büküldü.

Kimine can dedik, kimine canan,
Dostun halisine kavuşamadık.
Dolanıp yıllarca yedi düveli,
Gerçeğin özüne ulaşamadık.

Kimiyle kaynaştık kardeşçesine,

Bir deli sevdaya düştük düşeli,
Ne gecemiz belli, ne gündüzümüz.
O nazlı yâr yüzümüze güleli,
Ne gecemiz belli, ne gündüzümüz.

Kaşları kemandır, yüzü dolunay.