Yavaşça Siliniyorum Şiiri - Kasım Kobakçı

Kalabalıkta, ben solgunlaşırken,
Sesim uğultuda, susup kalırken,
Kimse adımı, anıp söylemezken,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Kumsalda izime, dalga dolunca,
Cama çizdiğim, çiğ buğu solunca,
Masadaki boşluk, unutulunca,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Resimdeki gülüşüm, eskiyorken,
Hatıram, zihinlerde çürüyorken,
O öyküler, beni es geçiyorken,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Şakama, kimseler gülmediğinde,
Girdiğimde, baş çevrilmediğinde,
Yokluğum, hiç hissedilmediğinde,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Camdaki yansı, yabancılaşınca,
İsmim, kulağıma çalınmayınca,
Varlığımdan şüphelenip, durunca,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Takvim yaprakları, bensiz koparken,
Hayatın nehri, uzağa akarken,
Trenler, istasyonlardan ayrılırken,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Eşyamın üstü, toz kapladığında,
O sevdiğim kazak, saklandığında,
Oda perdem, hiç açılmadığında,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Fısıltıya dönüştü, hecelerim,
Hiç görünmez artık, ayak izlerim,
Buhar gibi, uçup gitti düşlerim,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Tanıdık yüzde, tebessüm donunca,
Son alev de, titreyip son bulunca,
Zihnimde kalanlar da, hiç olunca,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....
*
Ne satır kalacak, benden geriye,
Ne bir yankı, ulaşacak beriye,
Gideceğim ben, o mutlak hiçliğe,
Yavaşça siliniyorum bu yerden....