Yavaş Yavaş Unutursun Şiiri - Güven Küçük

Yavaş yavaş unutursun geçmişini
Öyle bir anda bir günde silemezsin sevgini
Hiç bir şey yaşanmamış gibi davranamazsın
Ufak ufak parçalar halinde çıkarırsın kalbinden sevdiğini
Önce saçları mesela, nasıl bağladığını hatırlamazsın
Gözleri silinir, nasıl baktığını unutursun
Mimikleri, gülüşleri kaybolur zamanla düşlerimden
Kaşı, burnu, elleri yavaş yavaş silinir gözlerinden

Yavaş yavaş unutur insan geçmişini
Sesi silinir mesela kulaklarından
Adı düşer sonra dilinden
Onun sevdiği kelimeler çıkmaz dudaklarından
Yavaş yavaş koyarsın parçalarını bir toprağa
Ve üstünü titreyen ellerle ötersin
Ve geçmişini sevdiğinle birlikte gömersin
Bir anda unutamazsın sevdiğini
Ve silemezsin geçmişini
Yavaş yavaş ölürsün mesele
Bir anda veremezsin son nefesini

Hayallerinden silinir nasıl yürüdüğü
Nasıl güldüğü
Ellerini nasıl tuttuğu
Yavaş yavaş alışır insan yokluğuna
Önceleri kan dökerken yaraları
Sanki hiç iyileşmeyecekmiş gibi
Sonra kabuk tutar
Elbette iyileşir ama iz bırakır yaraları

Bir günde unutamazsın sevdiğini
Yavaş yavaş, parça parça, zamana bölerek unutursun
Zor olur bütün ile unutmak unutamazsın
Küçük küçük koparırsın onu kalbinden
Hayallerinden
Geçmişinden
Sonra bir daha istesen de hatırlayamazsın