Yavaş Yavaş Şiiri - Coşkun Akarsu

Yavaş yavaş ölür insan.
Yavaş yavaş gider yar dediğin.
Önce yastığından kokusu silinir.
Sonra odandan ayak izleri.

Boştur bekleşmeler.
Ah çekişmeler boştur.
Gitmişse gerçeklik.
Geriye kalan nahoştur.

Yavaş yavaş yalnız kalır insan.
Aramak isteyince gecesinde, onikisinde
Bulamayınca anlar.
Yalnızdır artık, kimseler yoktur.

Doğmak mı zordur ölmek mi?
Yavaş yavaş anlar insan.
İçine siner yalnızlığın kokusu.
Yalnızlık korkusudur aslında her ikisi.

Ömür uzamaz uzayan sohbetlerde.
Yavaş yavaş tükenirde.
Yavaş yavaş ölür insan.
Geride bir tek yalnızlık korkusu...