Yavaş Yavaş Şiiri - Serkan Gönültaş

Yüzünü yavaş yavaş unutuyorum
Kokunu yavaş yavaş kaybediyorum
Sesini yavaş yavaş duyamıyorum
Sensizliğe yavaş yavaş alışıyorum

Sana aldığım güller soldu
En sevdiğin müzik artık demode oldu
Sokak sokak gezdiğin yolar binalara esir oldu
Kulağına fısıldadığın insanlar bir bir kayboldu

Resminle uyuyan çocuk gülüyor
Arkandan ağlayan melek neşeyle bakıyor
Yıldızlara bakan yüreğim bir yol uzaklaşıyor
Yavaş yavaş uzaklaşan zaman kaybettirmiyor