Yavan Yelvan Şiiri - Seyfi Karaca

Sarılacak kucaklar ararken herkesin yalnızlığı şimdiler
Karışmasız kalabalıklara cezbedip sessiz çığlıklar peşinden
Sürüklenen götürenlerin yalan ışıklı neonda çoğu siyah gölgelik
Herkesin yüzünde kayıp bir şehir kurulu sanki
Bura değil gibi hayal ettiği adsız ülke duvarları sınırsız
Buza sarılmış çıplak bedenler misali herkesin içi yangın
Dışı kül ahlı
Elini her dokunduğu yerde bulanmış düşüncelerinin
Azadıyla kilitler altı kaçkınlıkta buluşan
Savrulup saçılmaktan...
Ne yorgunca vazgeçmek adımlı sürgünce
Gel otur dese biri hiç ikilemeyecek bile ansız
Öyle birikmiş zor hallerin ırmak olmayı özleyen suları gibi
Küskün bakışlı herkes ve dalgın
Büyük uçurumlara gerili köprübaşlarını tutmuş
Sarhoş bağrında tipiler esen alkolle
Lal sokaklardan sendelenmeli azar azar kendinden eksilerek
Sıyrıldığını sandığı yaralarla yelpe...
Yayan...
Yelvan...
Kişibaşı nefes kesmekte sızlayan yalnızlığının kollarında
Herkes hiç bilmediği herkese kıyasıya teslim
Alıp bağrına basanın ismi
Tipisi hozandan esen rüzgar bile olsa

Seyfi Karaca......Aralık / 10