Yatılı Okul Şiiri - Eyüp Yavuz

Çocukça bir hevesle başlayan bir macera
Yön verecekti artık, hayatın akışına
Onbirli yaşlarımda, ben Yatılı okulda
Yüregin yanmadi mi? Nasil bıraktın anne

Akşam olunca yemek boğazımdan geçmiyor
Bir bardak da su içsem o da fayda etmiyor
Görsem seni rüyamda pek teselli etmiyor
Bitmiyor gündüzlerim, gecem geçmiyor anne

Ne kadar çok çocuk var. Nerelerden gelmişler.
Sanki bir kuş sürüsü, okulda öğrenciler
Hangisine çalışayım? Ardı ardına dersler.
Öğretmenler gözün yaşına bakmıyor anne.

Hafta sonu olunca herkes gider evine
Kalan üç beş öğrenci, hasret nemleketine
Onlar çantayla gelir temiz kıyafetlerle
Biz çamaşır yıkar ağlarız bu yaşta anne

O küçük yüreğimde fırtınalar kopuyor
Cocuklar dertlerimden habersiz top oynuyor
Kalorifer peteği tek yoldaşım oluyor
Kat kat giyinsem de ben, içim üşüyor anne

Bazen ben de gelirdim, sizleri ziyarete
Oğlum geliyor diye, başlardın ziyafete
Geri gitmeyeceğim, söyle şoför Ahmet'e
Ben sana doyamadım, bırakma beni anne

Büyüdükçe alıştım. Çarelerle tanistim
Sardım yaralarimi, artık köyümden gectim
Kar mı ettim zarar mı? Bunu bilmeyecektim
Nihayetinde yıllar, boşa geçmedi anne