Yatay Geçiş Şiiri - Enes Tolga Şık

Hey, postacı!
İndirgenemeyecek duygular var içimde,
Gözlerimi kapatıp yürüyorum, Beyoğlu'ndan Haliç'e.

Hey, bankacı!
Tren istasyonları ve harmonikalara geç mi kaldım,
Gece ikiden sonra polislerle dalaştım.

İki mısrayla kendimi betimlemekle bitirirdim bu şiiri,
Ama sanırım aşık oldum birini gördüm,
Yine noktalama işaretlerine kafaüstü düştüm.

Teknoloji çağından nefret ediyorum,
Sevdiğimin ne bok yaptığını görebiliyorum,
Ben görmek istemiyorum.
Gelenekselci değilim,
Göreneklerimle de bir bağım yok,
Sadece kandırılmak istiyorum.

Din ve politika işlerini kendimden ayırmak istiyorum,
Kendi içimdeki insancıklara, demokrasiyi,
Kalbimin duvarlarına liberalizmi anlatmak istiyorum,
Ve biraz kahve arzu ediyorum.

Heey! İmam Efendi.
Perdelerim yakıldı, duvarlarım pas tuttu,
Babam kafamda gitarımı kırdı,
İrem bana yüz vermedi,
Dostum, dostumla düzüştü,
Bense şu an dizüstü,
Secdeye inmeye çalışırken ağlamaklı sesimi,
Nalburdan aldığım kazıklarımla dindirmeye çalışıyorum.

Bilmiyorum, neden sevilmiyorum.