Yastayım Şiiri - Şahabettin Mert

Ne seni, ne de beni;
Anlatıyor bu şarkı…
Yine de,
Her defasında;
Cesaretimi,
Donduruyor sanki…

Ve!
Buzullar içinde kalıyorum.
Kış-kıyamet ablukasında.
Etrafım kar, tipi, boran…
Sana koşamıyorum...

Ben de:
“Sen varmışsın gibi,
Her gece,
Işığımı hiç kapatmadım.”
İnan gülüm. İnan…
Sensizliğimde hiç karanlıkta kalmadım…

Ve!
Yokluğuna hiç alışamadım…
Kördüğüm olmuşum,
Bir labirentin içersindeyim.
Sana koşamıyorum…

Yani sen:
Bahar kokulum…
Bu şarkının,
Hüzünlü yanısın…
Ulaşamadığım ve ulaşamayacağım.
İmkânsız aşkımsın…

Ve!
Yastayım gülüm…
Yastayım! Hiç kimse bilmiyor…
Etrafımda dikenli teller,
Mayınlar döşenmiş. Pusu kurmuş hayaller…
Sana koşamıyorum…

(Yastayım hiç kimse bilmiyor)