Yastayım Şiiri - Ömer Baycan 3

İçimde ki vadi kana bulanmış.
Önce gözümden, sonra ise,
Yüreğimde ki engin uçurumlardan,
Ruhumun ve bedenimin,
Tüm duvarlarına, çarpa çarpa,
Düşerek can verdin işte.
O nedenlee,
Bugün yastayım,
Yarın da yasta olacağım.
Belki de bundan sonra vefa edecek ömrümce.
Ama olay mahalli,
Bana ait bir mıntıka olması hasebiyle,
Bizzat ilgileneceğim vasiyetinle.
Hiç endişe etme.
Sana verdiğim sözü,
Adım kadar net hatırlıyorum.
Naaşını o boz vadiden,
Alacak kişi ben olmasam da,
Seni toprağa tekbirlerle ben koymasam da,
Uzaktan bakıldığında,
Sağlığındaki gibi hemen fark edilebilecek,
Herkesin gözdesi olabilecek,
Görenin gözüne nurlar inecek,
Geceleri dahi ışıl ışıl parlayacak,
Bir mezar yaptıracağım sana.
Hatta birkaç satır ile seni anlatan,
Dünyanın en güzel şiirini,
Hem ayak ucundaki,
Hem baş ucundaki taşa yazdıracağım.
“İyidir, hoştur,
Alımlıdır, çalımlıdır,
Sağlığında dik baştır,
Bir hayli de çelimlidir.
Lakin ruhu hasta idi,
Yalanları beste idi.
Kendince çok zeki,
Entrika da usta idi.
İşine gelmeyene zamanı yoktu,
İşine gelene yalın ayak koştu.
Çok zirve görmüş ya uyanık,
Geldi gözümden küt diye düştü.” Diyeceğim.
Aslında her şeyini bilirdim,
Köre yatar görmezdim,
Sağıra yatar duymazdım.
Hani derler ya,
Senin güttüğün koyun kadar,
Benim dağa gönderdiğim çoban vardı.
Hee, unutmadan,
Yasımda can verişine değil,
Şu masada yanan muma gözüm takıldı da,
Tıpkı o mum misali,
Ben seni aydınlatmaya çalışırken,
Kendi dibimi kararttığım,
Zamanın yok oluşuna, kayboluşuna.
Bir de gözümden ve yüreğimden düşerken,
Ruhumun duvarlarından kopardığın kayaların,
Bir daha yerine gelmeyecek olmasına.
Verdiğin sızıya, eksik kalan yanlarıma.
Her ne kadar dilim varmasa da,
Ruhuna Fatiha.
Ömer BAYCAN 23.12.2024