Dişarıda güzel bir hava,
İçerdeki kasveti, sen! sarıp sarmala,
Ömrünü tamamlayama’dan düşmüş yatağa,
Sürekli ağlayan inleyen bir kadın.
Ne ölüp kurtulmak, ne ayağa kalkmak ümidi,
Çekilecek çilenin belkide böylesi!
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
