Yaslı Kadın! Şiiri - İsa Yılmaz

beni yalnız mı bırakacaksın
dedi kadın
beni böyle bir başıma bırakıp
ölüme terk eder gibi mi gideceksin
yalnızlığım kıyametim olur bilmez misin
bilmez misin depremler olur içimde
fırtınalar kopar yüreğimde
bilmez misin kadınlar ruhlarıyla yaşarlar
giderken ruhumu da götürüyorsun oysa
beni kuru bir ceset gibi mi bırakacaksın
dünyalar dar gelirken sensiz
tabutlara sığar mı bu ceset

beni yalnız mı bırakacaksın
dedi kadın
tükenmez miyim ardından
akreple yelkovan her dönüşünde
kemirmez mi sevinçlerimi
takvimler hüzne kilitlemez mi geçmişimi
ahh, beklemek çürütmez mi umutlarımı
bahtsız saatlerde kaybolup gitmez miyim
hasta düşer de dönüşünü görmeden ölmez miyim

beni yalnız mı bırakacaksın
dedi kadın
sustu adam
sustu kadın
sessiz bir kıyamet koptu
öylesine feciydi ki oysa
cinden ve insten işitseydi birileri
elleri kulaklarında çıldıracaklardı
gitti adam, dağlar yürüdü ardından
volkanlar patladı derinlerden
bir kadın soyundu ruhundan
anadan doğma acılarla giyindi ardından
ayrılığın yasıyla arındı beyazlardan
aşkın karasıyla örtündü
ar etti gülmekten
ve bir gün olsun vazgeçmedi beklemekten

bazen, dedi kadın
beklemek olur sevmek…