Yaşlı Çınar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Kaç baharın gölgesi düştü,kara toprağına.
Kim bilir kaç fırtınada,döküldü yaprakların.
Ağaran saçlar düşünce,zamanın kucağına.
Kuruyan dalların rüzgarıdır,şimdi taradığın.

Ağlayan çınarın acısıdır,kavalların üflediği.
Baykuş çığlığıyla ağlayan gecedir inleyen.
Karıncaların ayak sesidir,dallarda gezdiği.
Dertli çınar sohbetidir,karanlıkta söylenen.

Yalnızlık ormanında ağlayan koca çınarlar.
Nice baharlarda gölge olan yaprağın hani.
Issız tepelerde tutunduğun,hırçın rüzgarlar.
Devrilen ocağından tütecek,dumanlar gibi.

Sabret yaşlı çınarım,kışlar sert geçse bile.
Her ateş yongayla yanar,küllerini üfleyince.
Gönülde bakan göz,sevdiğini görmese de.
Elbet bulur sevenleri,gönüllerde ölmeyince.