Yaşlı Amca Şiiri - Hüseyin Köse 3

Oturmuş yaşlı gövdesiyle tek başına.
Derine dalmış gözleri.
Yalnızlığı yanı başında.
Sıcaklığını yıllardır esirgemeyen bir dost,
Bir bardak çay,birde yüreğini saran tütün.
İki tanıdık duygu, iki güzel insan,
İki hasret gibi, yalnızlığın anlaşılamayan dönencesinde,
oturmuşlar masanın ucuna.
Ne varsa bölüşmek için
İyi baksan yaşlı yüzüne
Göreceksin tanıyacaksın yalnızlığı.
Derin izler bulacaksın.
Derin çizgiler sevdalara giden.
Bir tek onun masası sessiz.
Bir tek onun masası boş.
Ama düşünceleri değil, ama yüreği değil
Boş olan sadece yanındaki üç eski sandalye.
Birinde unutamadığı sevgilisi.
Oturmuş bütün heybetiyle.
Saçları kızıl, elleri beyaz, gözleri yaşlı.
Yıllar önce nasılda sessizce bırakıp gittiğini anlatıyor.
Geriye dönebilseydik diyor, yeniden yaşayabilseydik…
O zaman bırakmazdım seni,
O zaman bırakmazdım ellerini diyor.
Bir diğerinde yaşayamadıkları, güzel düşleri var.
Umutları, baharın tomurcuk gülleri var.
Ötekinde ise ölümün soğuk yüzü.
Habire çekiştirmekte boynuna taktığı hançeri.
Uzaklara daldığımda, hep sen geliyorsun aklıma Yaşlı Amca
Aynı yalnızlığını duyuyorum.
Aynı kopukluğunu yaşamın.
Kalabalık insanların arasında,
seni düşünüyorum Yaşlı amca
Ne gariptir dostlarla paylaşılan soğuk bir biranın tadı,
senin yıllar önce bıraktığın taddır Yaşlı Amca.
Oturmuşsun öylece yüreğime,
yılların ağırlığıyla Yaşlı Amca.
Yanında üç eski sandalyenle, elinde bir bardak çay,
dudağında yarım sigarayla,
öylece gelip oturuvermiş sin yüreğime Yaşlı Amca.
Yaşadıkların yaşadıklarım olsaydı.
Kaybettiklerin bulduklarım,
Aradıkların geçmişim olsaydı Yaşlı Amca
Birde yüreğin yüreğim.
Ama olmuyor Yaşlı Amca.
Şimdi elimde bir bardak çay,
dudağımda yarım bir sigarayla,
yanımda üç eski sandalyem var.
Oturuyorum ölümün soğuk yüzüyle Yaşlı Amca.

Not: Hiç tanımadım seni. Oturup ne sigara yaktık seninle,
nede aynı demliğin çayını, aynı masada içtik. Ama var ya Yaşlı
Amca senin o yüzün o bakışların, yüreğinin atışını duyabilmek
varya işte o yeter. Seni tanımama ne gerek. Biz seninle aynı yere bakıp, aynı şeyleri görmedik mi?