Yaşlanmış İnsan Gibi Şiiri - Hasan Arpaci

Vadinin ortasında,
Tepenin arkasında,
Bir tek ağaç ne yapar.
Güneş ona doğar,
Gölge onundur,
Rüzgar ona vurur,
Kar ona yağar,
Bahar da kuşlar konar,
Çiçekler onla açar.
O da,
Hayat böyle sanmaya başlar.
Ancak,
Döllenip,
Meyve veremez,
Kendince sohbet edemez,
Derdini anlatamaz,
Tek başına hayatın,
Manasını anlayamaz

Bir gün ya bir yıldırım düşer,
Ya bir yangın haşlar,
Ya da kasırga devirir,
Ömrünün altını üstüne getirir.
Tıpkı ölümü bekleyen,
Yaşlanmış insan gibi,
Dağlardan inen,
Azgın sel gibi.

Hasan Arpacı,2010,Üsküdar