Yaşlanmak Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

şehrin uçurumlarında
insan korkularına rastlıyorum
yalansız güzelliklerden
albümler tuttum
utangaç gülümsemeler içinde
dört mevsim
ağlamış gözleriyle insanlar
yokluk ve ölümlerle
bu hayatın içinden çıkıyorlar
nedensiz ve niçin kavgaları hiç bitmiyor
durmadan ertelenen gözyaşları
akşam güneşiyle çoğalıyor
deniz rüzgar kaplı
buruşuk mavi örtüsü
kalbimin hüzünleri gibi
anlamlı şehirse plazaların istilasında
gecikmiş sevinçler
ateşli sabırlardan geçilen günler
dualara sığınılan geceler
eylül renginde acemi çiçekler
güz yağmurları
uykuları öpen ay ışığı
hepsini seviyorum
albüm fotoğrafları
ne çok yılları saklıyor
beni ele veriyor her biri aslında
nerede o gençlik sevinçleri
nerede şimdi yaşlılığımın günleri
çok geçen yılları ifşa ediyor
bakmaya korktuğum ayna …

11.11.2020 / Üsküdar