Yaşlandım Bir Karasevdada

Çok yaman yaşlandım bir bitmeyen karasevdada,
Çok oldu mutlu günlerimi uzaklarda bırakalı,
Çok oldu ayrılalı körpe gençliğimden,
Yaprakları silkeleyeli çok oldu dallarımdan,
Körpe ilkbaharlar solgun gözlere döndü çileler içinde,
Güneşler batmayı bilip doğmayı bilmez oldu,
Esneyip esneyip lastik gibi uzadı yollar,
Özlemler tüm umutlarını kesti vuslatlardan,
Kara kara saçlara bembeyaz karlar yağmaya başladı
Ufaktan.

Akıl hala ayni yerde, fikir hala ayni yerde,
Düşünmez ki; ne sular akıp gitmiş köprülerin altından,
İşte bir kuyudur ki; döner dururum başında usanmadan,
Değirmende dönüp giden taşlar gibi,
Döndükçe un-ufak dökülür yorgun bedenimden ömrüm,
Günlerim dökülür dallardan dökülen yapraklar gibi,
Her yaprak yüreğimin bir başka damarı
Belki.

Kimin umurunda yaşlandığım, tükendiğim,
Yıprandığım, eridiğim, bittiğim,
Elkızı ‘na gün bugündür, devran bu devran,
Kaldıysa anılarında, kalmıştır gençliğimden son sayfa,
Bir başında kavak yelleri esen tığ gibi beden
Ve simsiyah saçlar kara geceye nisbet,
Ki; o beni, anılarına öyle işlemişti
Gitmeden.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >71-72/100)