Yaşıyoruz İşte Şiiri - Devran Demir

babam mı
gittikçe ağaran saçları kırışan yüzüyle
gecesini gündüzüne hayallerini kederine
ekleyip durarak/ suskun ve dalgın
bir diyardan bir diyara
yolları ezber ediyor hala

annem mi
gün gün buruşan elleri ufalan bedeniyle
ışıksız rüzgarsız bulanık ve dar odalar içinde yitik
çamaşırlar yıkayıp yemekler pişiriyor hala

kardeşlerim mi
hayatın o karşı durulmaz rüzgarında savruk
her biri bir başka hüzün içinde
her geçen gün biraz daha büyüyen düş ve özlemleriyle
o mutlu ve güzel günleri bekliyorlar hala

ben mi
bastırıp o bir yığın umudu
ve sevdayı içimin derinlerinde
taşı toprağı hüzün bir kentte
bir uzun ve zorlu yolu
yaralı, yalnız ve suskun
yürüyüp duruyorum hala

yaşıyorum yaşıyorlar yaşıyoruz işte hala
öldürerek de olsa her gün içimizde
nice heves nice hayali o nice insan gibi
yaşıyoruz işte yaşıyoruz dost
yaşamak denirse buna

2006