Yaşıyoruz Belki De Şiiri - Ahmet Yusuf Y ...

Bir rögar kapağı.
Dışarı aksetmesin kendini diye pislikler,
Gönlümün üstünde bir rögar kapağı.
İsterse çirkin de görebilirmiş insan güzelin aksine.
Fakat her ikisinden de bir fayda görmez,
Suskun bir biçimde konuştuğuyla kalırmış,
Her yol tam tersine.

Pürüz ararsa sezermiş insan,
Sezdiğini de hissettirmezmiş eğer sevdiyse.
Kimi zaman da bu hissi koyarmış ortaya,
Eğer dilediyse.
Kıymete binen ilki olması gerek diye düşünmüş olsa bile,
Her daim diğeri var edermiş insanı bir şekilde;
Önemsediğinin gözünde.

Hiçbir zaman çözüm olmamış ahvalim
Tek sorum ''Niye?'' olmuş yaşam sürecimde.
Ya bundan ötürü yalnızlık yakamda bir sürünceme,
Ya da bir alaka bulmanın mümkünatı, yoksun hakikatimden.

Ne istenirse onu yaşarsın herhalde,
İstenene başkaldırdığın vakit,
Hem mutsuzsun, hem yalnız.
Sevilmek için hiçbir sebebin yok.
Esasen sevmeye bir insanı mükemmel olduğu için
Hiçbir sebep yok.
Çünkü mükemmel kayıp bir soyut.
Herkesin herkes de aradığı,
Bulamadığında herkesin herkesi suçladığı,
Hiçbir zaman teşkil etmemiş bir sıfat.
Ve fakat,
Bu sıfat sevmek için de tek sebep.
Eğer bu macera yoksa ne diye sevmeli?
İyi hissetmek için sevmeli,
Zaten herkes herkesi kendisi için sevmez mi?
Nasıl sevebildiğini görmek için,
Olabildiğine donatmaz mı tahayyülünü,
Gerçek dışı olgularla?

Bizi yaşatan ne bilmiyorum?
En azından sevgi gerçekten de yoksa;
Beni ne yaşatacak onu da bilmiyorum...
Yaşıyoruz belki de...