Yaşıyorum Ümitsiz Şiiri - Yavuz Erdin

Vuslatlara hasretim bitmeyecek,tükenmeyecek.
Bu kaçıncı bahardır karşıladığım sevgisiz.
Açmadan soluyor güllerim kimsede göremeyecek.
Günler geceleri kovalıyor yaşıyorum ümitsiz.

Bir teselli vermiyor dostların cümleleri.
Kimse anlamıyor kaybolup giden hislerimi.
Aldırmazda görenler gözlerimden çağlayan selleri.
Günler geceleri kovalıyor yaşıyorum ümitsiz.

Hep bekliyorum hep... Bir haber,bir ışık,bir ses sizlerden.
Beklemekle kalmıyorum.
Duymak için uğraşıyorum bir hoş seda yürekten.
Çağrılarım hep yanıtsız,yoruldum uğraşıp didinmekten.
Günler geceleri kovalıyor yaşıyorum ümitsiz.

Vakt-i zaman geldi geçer,bu yürek son deminde.
Yanında bir nefes olmadan yaşamak zor zanaatmış.
İstemeden öğrendimde.
Ruhum, bedenim,yüreğim teslim oldu çöl iklimine.
Günler geceleri kovalıyor yaşıyorum ümitsiz.