Yaşıyordu Şiiri - Yasin Büyükdağ

Işıl ışıl kanayan bir yaraydı güneş;
Fabrika bacalarından fışkıran duman,
Aç farelerin iştahıyla
Evleri, yolları ve insanları
Kemiriyordu...

O, uzun, ıslak saçlarının
Ve siyah camlı gözlüğünün
Ardına saklanmış,
Ağlıyordu...

Hemen yanıbaşında
Ve uzaklarda,
Sevmeyi bilen
Ve sevilmeyi tadan
İnsanlar, hayvanlar
Ve bitkiler salınıyordu...

Büyük ihtirasları vardı;
Şöhret kadar budala,
Ve doymuş, intikam gibi;
Yanıyordu...

“-Özgürlük! ” dedi.
Kızıl saçlı, mavi gözlü
Ve buğday tenli bir kadın,
“-Olmaz! ” dedi.
Oluyordu...

Güller çarptı göğsüne birden,
Güller ki ölüm,
Zehrini kusmuştu renklerine;
Soluyordu...