Kan kırmızısı bir gün doğuyor,
Yüreğimde fırtınalar kopuyor.
Aşk mı bu, nefret mi, bilmiyorum,
Sanki tüm duygular içimde kaynıyor.
Gökyüzü kan renginde,
Kara gözlerinde hüzün var
Gözlerin geceler kadar derin
Gözlerine baktığımda
Kalbimde bir hüzün bulutu belirir
Gözlerin nemli, gözlerin mahzun
Karamsar olma,
Dünyada güzellikler var.
Güneş sabahına doğar,
Kuşlar akşamına uçar.
Karamsar olma,
Yüreğimde bir yara, durmadan kanar;
Her damlası ruhumu, acıyla sarar.
Acizleri yaraya, bir merhem arar;
Bulsa da merhem, vakitsiz neye yarar?
Kara sevdadır benim derdim
Yüreğimde kömür gibi yanan bir kor
Yakar da yıkar her yanımı
Ateşten bir orman gibi
Kara sevdadır benim derdim
Bir karınca idim, bir gün bir çiçek gördüm,
Aşkı ilk kez o gün tanıdım, gördüm.
Çiçek mis gibi kokuyordu, gözlerine vuruldum,
Aşkım o gün başladı, işte böyle.
Her gün çiçeğin yanına giderdim,
Karlı bir kış günü İstanbul’da
Gözlerimde sen varsın
Kırağı tutmuş cama
Yüzün yansıyor
Şehir beyaza bürünmüş
Karşılaşırmışız bir gün
Bir sokakta, bir parkta
Ya da bir kefede
Belki bir kitapçıda
Gözlerinden tanırmışım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!