Ölümü beklerken oyalandım bir şeylerle…
Eksilerek çoğaldığımız bir günün sabahındayız yine
Kuşaklara sirayet eden ebedi bir matemin karasında
Haddimizin hududlarında dikili 12 fidanımıza karşılık
Gözyaşlarımızla suladığımız ormanlarda boğulacaksınız
Biz kürdüz, lazız, çerkeziz, Türküz
Köyden köye sadece adı değişen bir bütünüz
Bir anne gitmekle gidemez öyle…
Saçları kalır mesela
Sırf onunkilere benzediği için okşanan
Gözleri kalır mesela
Ölümün idrakıyla buğulanan
Mesela elleri kalır
Gittin mi gerçekten?
O omuzlarda taşınan sen misin?
Aldı mı seni elinle bereketlenen toprak?
Madem gittinde neden saçlarımda ellerin?
Gitseydin gerçekten gelirmiydi kokun?
Sen o yüzden mi yağmur sonrası gibi kokardın hep?
Biraz ağlasam aslında
Ya da attığım kahkaha yırtsa geceyi
Yarım kalan heveslerin parçaladığı kursağımki pıhtılaşan hayallerimi siler mi?
Veya ruhum terk etse bedenimi
Süratle uçsa ufuk çizgisine
Kaçabilir miyim kendimden?
Binlerce insan betonlar altındayken doğmadımı güneş,
Savaş var diye yağmadımı yağmur
Çocuk diye vurmadı mı zalim.
Bittim dediğinde kafana vura vura ayağa kaldırmadı mı hayat?
Yaşayamam dediğinde yaşatmadı mu hak?
Kim, ne için vazgeçer fıtratından?
Yaşarmış insan her meskende
Nefes tutmakmış bir eli
Şubatın ayazı bir hiçmiş
Ölümün meltemi yanında
Ağızlar dolusu sövmek zamanı şimdi
Dert diye ağladığın her şeye
Camın buğusuna yazdığım hayallerim değildi
Valizleri dolduran hayatım değildi
Eğildi başım bugün yine eğildi
Her şeyi kurtarmak bir ışık da değildi
Göz nurumla ördüğüm kaderin ağları
Bileklerime pranga değildi
Esti kıddes rüzgarı ıtır kokularıyla
Acılı bir coğrafyanın son sızısından
Acılar öyle büyüktü ki ne hekim olmaya elim yetti ne de hakim olmaya dilim
Hatay boğmasının acı tadı boğazımda
Rihen topladım aşkın mezarına
Süveydiyenin tüm bahurları yansın artık
Nice rüyalara yattık biz
Yolun yokuşuna, gülün dikenine battık hep
Aşka uçacak kanadımız da yoktu
Uçmaya merakımızda
Her basamakta bambaşka ihanetlere bastık
Her bakışta çeşit çeşit suretler gördük
Kaniye 47 nin gücük ayında doğdu
Babası öleli çoktan 4 ay olmuştu
Babasız büyükmekte pek zordu
Elinden alınan kah oyuncak, kah şefkat, kah da bir kuzuydu…
14ünde işçi yazıldı tütün fabrikasına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!