Yaşımın Olgunluğu Şiiri - Sevinç Kavuk

Bakmayın yaşıma olgunluk çağı diye
Benimle hiç anlaşmaya niyeti yok ki
Yaşam ortakları da oldular özür halleri
Onlara yolumda taş çakıl diyor gönlüm

İçimdeki çılgın çocuğum alıyor eline
Kah yontuyor çakılı taşı keyfine göre
Kah istifliyor onları bir şekil, biçime
Oyun bulmacada diyecek yok neşesine

Yaşımın olgunluğuna ümidim yok benim
O hep sadece demlenme yetenekli zevkim
Yıl artılıyor kendine, umrunda mı bu ne diye
Birlikte didiniyoruz işte büyük bir hevesle

Olgunluk denilince ille de öyle olunmalıya
İllet gibi, oldukça duru çocuğum bahçeme
Desenlerini işledi hemen, oynayacakmış
Hürriyetini kazanmalıydı elbet o kendince

Yaşla başla anlaşamayan içimdeki öbür ben
Biliyor yaşam olgunlaştırmaya bol değerler
İyi geçinmenin bu tadına denir hem muzaffer
Oynuna yaş olgunluğu bir kenar köşe sadece

Nisan 2007

baba adı muzaffer dediğime seviniyorum hem
babama güneş bana güneşin kızı denildi de hem
kulaklarınız çınlasın, okul çağlarımın renklilikleri
bugün öyle mutluyum ben, hiç bitmemiş gibi desem mi
demesem mi, bildiğim var şimdi, öyle ki hem
çok özledim sizleri, o şirin yılları... yıllar hep şirin değil mi
zaman özgür ve hakim diyendir muzaffer olan
özledim... özledim... özledim seni
olgunlukmuş, istemem, hiç sevmedim ki seni...
her denilene inanılmalı mı sanki, üzme kendini