Yasenya Şiiri - Arman Turaçhan

Yasenya

var
git yine
alıp bütün ilkyazları terkine
siyah beyaz bir albüme sığınan
hatıralar ikliminde serseri
gülü yangın külü ateş günleri
unut

var
git yine
ancak bir intihara gücü yeten şair
onu da beceremedi ya esatir
hep yoksun eski yoksun uzun yoksun
sarsak bir ihtiyarlık kıyısında
kahkaha kuşları suskun

var
git yine
alışkınsın
aşıkların gözyaşıyla
çiçeğini sulamaya

oysa
kalbim
öksüz çocuk mezarlığı
toprağımda kürelenen
sahipsiz kuş ölüleri
her teleği saçlarından birkeç tel
her damarım boydan boya sen
yârdan kalan tek hatıra
yüreğimde vadi vadi Ihlara

git yine
fesleğen telaşı sevgilim
koksun yasemin süsen
gülüşün dökülsün
billur bir sürahiden
haydi çağla
en çok hüzün çağrıştıran sesinle
sığınırım çağıdır
kar beyazı ellerinin
merhametine

oysa
gecesi altın tozu
bir İzmir imbadı esen
dağınık saçlarında kumral fırtına
şaşkın gemiler sevişirken limanda
kapanan gözlerinde Belkıs’ın hazzı
geçer mevsimler gözlerinden
yorgun çocuklar gibisin
böyle kösnül uyurken

ah
canına
yandığımın sevdası
yine beni kora buladın ya
yıldızlar göz kırparken
kışkırtıcı sularda
ne de güzel uyuyordur
teni çılgın yasenya
of dünya yalan dünya
ne vakit buldumsa onu
hep elimden aldın ya

git şimdi
bir yirmi yıl sonra gel
hastane önlerinde
buluşursak eskaza
bir ruhta iki büklüm
bir güzel selam duralım
yaşanmamış aşkımıza
ah yasenya ya sen ya

2 Ocak 2011
Eskişehir