Yaseminlerim Sen Kokuyor

Arka bahçedeki kamelyadan
ay daha parlak görünüyor sanki bu gece.

Mavi beyaz yaseminlerin sarıp sarmaladığı kamelya.

Asmalar da iyice sarılmışlar birbirlerine
aslanağızları her akşam kadehlere akıttığı renkteler yine.

Tam karşısında bir meyhane
rum meyhanesi.

Yorgo bağırıyor her zamanki gibi ‘’Kalimera bre more’’…

Göz göze geliyoruz kafasını yana eğip
tebessüm ediyor ‘’yine mi more?’’

Sokak bir hayli kalabalık akşam vakti.

Yaseminlerin kokusu gelmeye başlıyor
hafif hafif esen meltemle.
Kokun geliyor aklıma

boynuma bulanmış, boğazıma saplanmış kokun.

Sanırım canım çekiyor.

Soluk gibi nefes gibi.

Hem nefesine doyar
hem de nefessiz kalmak ister gibi.

Kokun geliyor aklıma

taşa toprağa bulanmış kokun
iliklerimde sakladığım kokun.

Sanırım canım çekiyor.

Ekmek gibi su gibi.

Hem kana kana
hem de yudum yudum içmek ister gibi.

Kokun geliyor aklıma

denizlere dağılmış, yosun sarmış yüreğime demir almış kokun.

Sanırım canım çekiyor.

Yaşam gibi ölüm gibi.

Bir avuç ab-ı hayat bir avuç toprak gibi.

Kokun geliyor aklıma
 ve

kokunu seviyorum şimdi yaseminler ellerimde…


Aylin Tamakan