karşılıklı oturup konuşmuştuk daha dün
onlar da vardı sen de bir de ben vardım
yılları yaşamıştık, daha günleri bilmiyorduk
görünmemişti henüz ardımızdan yekinen çocukluğumuz
sen bir ara susmuştun gidip rüzgârı kucaklayıp getirmiştin sonra
imbatı sırtından gören şehir
yüzümüze çarpıyordu renkli ışıklarıyla
illa susmuştun, oysa benim dilimdeydi şehrin atlıları – koştukça koşuyordum
göbek delikleri küpeli memeleri dolgun
şimdiki zaman kızları ellerinde kutu kolalar
geçmiyorlardı daha masamızın önünden
ve daha biz tanımıyorduk peşlerindeki oğlanları
karşılıklı oturup konuşmuştuk daha dün
geliverdi işte şehrin ve şiirin rakı saati
o zaman onlar da vardı sen de vardın bir de ben
oysa gitmiyor bu günlerde kimse kimsenin cenazesine
mayıs 2004 - İzmir
Hakan BintepeKayıt Tarihi : 24.6.2006 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)