Yasemin Kurt Şiirleri - Şair Yasemin Kurt

Bana mı sordun giderken,
Bu dönmek istemen niye?
Sen değil miydin sevdamı istemeyen.
Şimdi bu gözyaşları niye.

Nankörlük kanında bir şeytan gibi dolaşır,

Soytarı yüreğim çıkmazlarda ve,
Sen uzaklarda.
Her elimi uzatmam yetmez oldu bu kalbe.
Sevgi ağır gelir oldu bu bedene.
ÖLümün bile nefesi ensemde gezinmekte.
Hançer gibi hasret yüreğime saplanıp gizlenmekte.

İçim üşümekte,kanım çekilmekte,
Hayatın anlamı gözlerimden gitmekte.
Canım çıkmış sanki gözlerimin feri gitmekte,
Sevgim elimde.ben ölmekteyim.

Yanlızlığın soğuk ve kaba ellerinde bedenim,

Ey çocukluğumu yargılayan namert,
İçimdeki neşeden sana ne.
Sevginin adresi bende,
Sende saf bir şekilde sevebilsen keşke.

Ben minik bir çocuğum,

Gözyaşlarımı silmeye kalkma,
Ağlatıp, silmek istemek niye?
Gözyaşlarım içimi dağlarken,
Böyle suçsuzmuş gibi yüzüme bakmak niye?

Gitmek istemen doğal,

Gecenin kadehinde,
Kabuslar mezesinde,
Oturdum kaldım öylece.
Ben geçmiş hayallerimle.

Çare aramıyor,kaçmıyorum.

Derdimi anlatamıyorum bu alemin sisleri arasında,
Sevgimi sunamıyorum namahrem duyguların içinde,
Korkuyorum ve koşuyorum ardımsıra gelenlerin içinde,
Bekliyorum, belki birgün anlar, beni seversin diye.

Issızlığın ortasında ben daha yapayanlızım,

Denedim,herşeye rağmen sana merhaba demeyi,
Yapamadım,gururum engel oldu yenildim.
Oysa gözlerime baksaydın,
Anlardın seni deliler gibi özlediğimi.
Ve ben 'SeNi ÇoK ÖzLeDiM' diye
Haykırmak istedim yüzüne.

Sevgi nedir diye sorsan anlatmam gözlerimde aramanı isterim.
Ben aşkın resmini seni severken çizdim
Ama sana anlatmayı bilemedim.
Yada sen anlamayı bilmedin.

Oysa hayallerim bu kadar acımasız değildi.

Bugün sevenin sesi oluyorum,
Gözlerimi ufka dikip onları dinliyorum.
Karanlığın koynunda sevdanın gözyaşlarını siliyorum,
Menfaatsizce yaşıyor ve seviyorum.
Bugün sevenin kalbi olup sesimi kainata sunuyorum.