Yaşayıp gidiyorken,
Kümeste tavuk ile,
Ahırda eşşek ile...
Noldu birden bire,
Dağlar döküldü, yaprak gibi yere.
Bu kadar kin, kıskançlık yanlızlık sardı dört yanımızı birden bire.
Yaşayıp gidiyorken,
Dünya düzmü, yuvarlak mı yoksa,
Benligimiz kaybolmuş bulutlarla,
Ara sıra damlasakda toprağa,
Boşuna mıydı bunca uğraş boşuna.
Yoksa,
Takılıp bir selvi ağacının dalına,
Sallanmak daha güzel değil miyimdi
Bir yaprak gibi dalda.
Kayıt Tarihi : 15.9.2023 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!