Gözyaşlarını içine akıttı hep,
Hıçkırıkları yüreğinden öteye gitmedi,
Tebessümden ziyadesi yasaktı ona!
Dimdik ayakta görülmeliydi.
Yansa da, kavrulsa da, inadına ayaza tutulmuştu.
Soluğu kesildiği demlerde, şakıdı adeta!
Gitmek istediğinde toparlanıp durdu,
Kalmak istediğinde ise, kendinden fersah fersah uzaklaştı,
'Nasılsın' sorusuna 'Bomba' gibiyim dedi hep, patlarken yüreği!
Kimseler bilmedi, yalnızlığını yıkılmışlığını,
Herkes gülerken, adam ölüyordu yaşarken!
Kayıt Tarihi : 7.8.2018 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!