Bezgin bir iç çekiş var dudaklarında,
İçinde sebebini bilmediğin korkular.
Bırak aşk gölgelerle yıkanmış gökyüzünü dolaşsın.
Sen güneşe doğru yürü için ısınsın.
Bitsin artık bu anlamsız iç geçiriş,
Bırak sevgim yüreğine sığınsın.
Kaybettiklerini arama boşuna,
Hiç bir şeyi bıraktığın yerde bulamazsın,
Ben her zaman yanındayım,
Acıyla yanan kalbinin korkusu son bulsun,
Ömür boyu yalnız kalamazsın.
Unutma sen yalnızlığı hiç yaşamadın,
Yaşamış olsan bile,
Yaşayan bir ölüden daha yalnız olamazsın.
Kayıt Tarihi : 19.2.2018 12:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Beltekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/02/19/yasayan-olu-48.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!