Yaşayan Ölü Şiiri - Doğan Çiçek

Bilmeden bilenlerin sırtından,
Heybesini doldurur soysuzun dölü.
Maddeye tapan Moskof Yurdundan,
Feyzini alır yaşayan ölü.

Basamaktır onlara, mazlumlar basamak.
Uzaktır onlara gerçeği aramak.
Bildiği kadar inanır, görmez ebed-i,
İnandığı tek şey; faniyi yaşamak.

Paslanmış demirden kalpleri,
Harama uzanır kanlı elleri.
Gördüğü yalanla kalan amâ gözleri,
Bilmez, bilemez görülmez gerçeği.

Mezhebi geniş, çatlamış ar damarı,
Hayvandan daha aşağı övündüğü huyları.
Soyundukça soyunur, kendince olur medeni,
Tasması kızıl, çok uzundur yuları.