Babama sordum;
“Çocuklar büyür mü?” diye.
“Büyüseler ne çıkar ki?” dedi.
“Nasıl yani, anlamadım?” dedim.
Gözüme bakarak, gülümsedi.
“Yine de babaları kalırsın.” dedi.
Kocasalar da;
Duyduğun kaygılar bitmez ki.
Özleminse hiç mi, hiç dinmez.
Hastalandıklarında hastasın.
Öfkelerinde hedef,
Sıkıntılarında sığındıkları limansın.
Yine sordum.
“Babanın görevi biter mi?” diye.
“Yaşarken mi?” dedi.
“Öldüksen sonrası da mı var?” dedim.
Yüzüme bakmadan.
“Kötülük edenin atasına söver misin?” dedi.
“Ama edilmez mi baba?” dedim.
Hışımla bir baktı ki yüzüme.
“Bitmiyormuş gördün mü?” dedi
Utanarak başımı öne eğdim.
Ve kısık bir sesle;
“Anladım baba, anladım” dedim.
Defne;22 Nisan 2019
Kayıt Tarihi : 26.4.2019 14:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Çekmecelioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/26/yasayan-kilavuz.jpg)
Baba olunuyor ama...
"Babalık görevi" hiç bitmiyormuş...
Ahrette bile!
Ne kadar farklı ve vurucu...
Tebrikler Hasan bey......
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (4)