Uluyan karanlıkta
İnleyen yalnızlıkta
Alev gülleri dikip cehennem ağzına
Nice benlikler yaktık gönül bağında.
Ateşi yuttuk bir kere
Artık sönemeyiz,
Demiş olsak da bin kere
Gene de ışıksız ölürüz
Sevmedikçe candan geçe...
Tanrı’nın elini tuttuk aşka niyet minnetle
Artık kanamayız Azrail elinde cennetle
Biz cennet yapmaya yandık dünya âleme
Cehennemi bağışlayan sevda eliyle…
Kayıt Tarihi : 6.12.2015 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler...
En esaslısı hep gönlümüzde ve düşüncemizdedir tabi de, insan biraz da yeryüzünde gerçek olsun istiyor hani.
TÜM YORUMLAR (1)