Yaşayamayacağım ne çok senler var bende

Hüzün mevsimi de bitiyor sevgili
Az kaldı Kasımı da uğurlarız
Arkasına Aralık
Gözyaşımız tükenir, tükenir de buz oluruz
Tâki Nisan gelene kadar
Açar mıyız bir çiçek bilemem ama
Ankara yine buz tutacak
Aralık bırakılan o kapılarda
Kim bilir kaç sevgili üşüyecek
O kaldırımlarda, lamba altlarında kaç şişe devrilecek
Unutulacak sabahlar
Yarınlar kar, yarınlar buz
Kayıp gidecek sensiz
bir mevsim daha altımdan…