Yaşattı Gurbeti Şiiri - Behçet Bilgiç

Dokunmayın bana yüreğim ezik
Harcadım ömrümü bir vefasıza
Yazık boşa geçen ömrüme yazık
Seven bir Gönül’e olur mu ceza

Yaşattı gurbeti kendi içimde
Bilmem bu derdimin dermanı kimde
Eser oldu ayaz gönül sentimde
Dökerim hüznümü çaldığım saza

Buruk yar içimde yüreğim buruk
Maldan değil amma yardan yoksulluk
Değildir kimseye o yâre kulluk
Çekiyor hala o çekiyor naza

Yaşardım baharı ayrı düşmeden
Gün başka doğardı bana küsmeden
Ben değil o zalim terk edip giden
Düştüm şu sevdadan düştüm ayaza

Düştüm karanlığa doğmaz güneşim
Ben bir hayırsıza gönül vermişim
Değildir yar hayra benim gidişim
Tükendi hayalim tükendi düşüm
Kaldı yar vuslatım bir başka yaza

Hicranda kul Behçet aşkın narından
Bir gül deremedi yar baharından
Kalmadı ümidi sensiz yarından
Nasıl gönül verdi bir insafsıza