. Yaşarken Ölmekmiş Aşk Şiiri - Turgut Uzdu

YAŞARKEN ÖLMEKMİŞ AŞK

Uçurumların en tarifsizidir aşk
Tek tük doruklarıdır mutluluğun
Eş anlamlısıdır yokluğun
Şiirdir, notadır, şarkıdır
Heyecandır, sevinçtir
Acıdır ayrılıktır
Varlıkta yokluk
Yoklukta varlıktır
Aşk gelmeyiştir
Gidiştir
Bir şafak vakti ya da gece yarısı
Her hücrenin hatırlayışıdır aşk
Gel deyişidir, el uzatışıdır
Tutamayışıdır
Tutunamayışıdır.

Ayak sesidir aşk
Geliyor sanılan
Bir türlü duyulmayan nefestir
Hep beklenilendir
Bekleyenin el yordamıyla
Geceyi laciverte boyayıp adına siyah demekmiş aşk
Çiği gözyaşına
Yaprağın sarısına ruhunu dolayıp
Rüzgârı ayrılığa benzetmekmiş
Yağmurlaşmakmış aşk
Sel olup dağlar tepeler aşmak
Sadece yüreği isteyip de
Bir türlü kavuşamamakmış aşk.

Bazen bir şarkının ilk mısrasında ağlamak
Mutluluk kelimelerinde hüzünlenmekmiş
Sorularda boğulmak
Cevapsızlıkta çırpınmak
Yaşanmamış hatıraları çerçeveleyip asmak
Karşısında mahzun mahzun oturmakmış
Yargılayıp dünü bugünü yarını
Bazen kendini, bazen sevdalısını zincirlemekmiş
Kırmakmış bazen zincirleri, duvarları yıkmak
Yırtıcı bir şahin olup
Ölümüne istemekmiş dünyayı iterek elinin tersiyle
Mantığı öldürmekmiş her isyanında
En derinlere gömmekmiş aşk.

Kendi eliyle yüreğini dağlamakmış
Pişmanlığı yaşamak
Sebepsiz ağlamakmış
Aşk en hesapsız zamanda düşmek
Yürünmeyecek yerde yürümek
Ağustos sıcağında üşümek
Ocak ayında terlemek
Sahibi başka saadetlerde serinlemekmiş
Yüzünü kan rengine bulamak
Öpmeyi hayal etmek
Yanaklarına bir yalancı gülümseyiş yazmakmış aşk.
Aslında aşk
Şairin bütün mısraları sığdırdığı gibi
Sadece
“Yaşarken ölmekmiş
Yaşarken ölmekmiş.”