Demirciler,
Tüm gün çalışsın…
Daha çok,
Ve yalnızca orak çıkarsınlar,
Kızgın kömürlerin arasından…
Marangozların,
Patlasın nasırlı elleri…
Orakları takacak,
Uzun sopalar yontsunlar,
Hem de sayısız…
Kara kumaşlar biçilsin,
Sonsuz uzunlukta…
Kukuletalı pelerinler için…
Kefen biçiciler,
Mezarcılar…
Daha fazla paraya hazırlasınlar kendilerini,
Ölüm sektöründen kazananlar…
Artık bir değil,
Binlerce Azrâil’e iş var dünyada,
Hem de insanoğlundan Azrâil’lere…
Yaşarken öldürecek kadar…
01.02.1992
Kayıt Tarihi : 2.5.2006 13:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Haluk Şan Dikmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/02/yasarken-olduren-azrail.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!