Yaşarken bilinmezki...

İçimde bir yer acıyor
Öylesine acıyor ki
Neresi oldugunu bilemiyorum
Güneş sönmüş
Yıldızlar mı düşmüş yere
Yoksa gecemi eğilmiş üstüme
Bu karanlığı bilemiyorum

Keşke diyorum
Gözlerim siyah olsaydı
Kederleri ruhuma iner
Elemleri görmezdim
Ölümü güzel yaşamak mı
Sorarız da kendimize
Yaşarken bilinmezki

Hep korkmuşumdur
Uzun yaşamaktan
Unutulmaktan dünyada
Bir lütufta bulun yaratana
Beni bıktırma yaşamaktan.

ASİMAVİKEMAL...MAYIS...2012