Yaşar Tezel Şiirleri - Şair Yaşar Tezel

Gülüşün hayat
Yüzün gözün kan
Avucunda küçücük taş
Ve bomba toz toprağa gömülür
Bitmeyecek ölümlerin öyküsü

Matem tutmuşsun,gec bile kaldın
Yandığım acılar değil ayrılığın
Gitmedin ki hiç duygu yumağım
Gözlerin hapsindeyim,sevdayım
Çekmez bu gönlüm yükü
ne baharı ne yazı,aşk iki arada kaldı

Ne güzel muhabbetti
Laf, lafı açtı
Döndü, dolaştı
Sıra geldi,
Şanıyla segiliye
Aralandı,ardına kadar

Güllere sevdamı anlatırken
Bülbüller ağladı,gül kokusuna
Bir nefeste ben koklasam
Çöllerin ortasında gül deryasından
Gül yaprakları örtsün ölümü
Sevdamın renginde aşığın dili

ah aşk dediğin bir rüzgar gülüm
duygularımız bir döğüşür bir barışır
bazen mahcup eder bazen şımartır
aşk mekansız yolculuğun bitmeyen adı

ah meşk dediğin ise yar gönlümde

Yosun tutmuş yüreklere gam saldım
Varsın avaresi olmasın şimdilik aşkın
Yırtmasın bağrı açık üst başt yırtık yalınayak
Dağ yamacından bütün üstündekileri
bir deli rüzgar alır ya yapayalnız kalırsın
Değdi san ma çalıştığına dünya

Sigarayı,hiç arka arkaya ikilememiştim
Aklıma sen geldin,unutmuşken yine
Düşünmeye başladıysam,seni...
Çıkmazlara vurur başım,daracık gelir oda
Sevmek mi dedin,aşığım be kuzum
Sen unutsan da,ben sana

Bir bilsem hislerini
Okuyabilsem içinden geçenleri
Gözlerin niye yaşlanır içinde hüzün çemberi
Terkeder mi bu yürek ardın sıra gelenleri
Bilmem ki kaç gece aydınlığı bekledim
Kaç gecelik kuluçkada sevgi kelebeği

Duygular cama nasıl yansısın
Gözyaşların damlamış
Şaşkın bakışlarda yalnız aşkım
Bakir duygularda karmakarışık
gök kuşağı
Yaşanası umutlarım olmuyor

Beyaz zambaklara takıldı,sevgi
Yedi gökkuşağı rengi
Semazenler,vurulan kudümler
İlahi musıki
Binbir renk güller
Zikirde bülbüller