Yaşanmışlığımın Penceresinden

Depresyon mentaliteme hakim oluyor.
Hayat her darbesiyle sabrımı zorluyor.
Kader kalbime saplanmış bir bıçak gibi,
Her bir imtihanıyla içeri giriyor.

Sivri ucu kalbimden sırtıma dayanınca,
Damlayan sabrı hapseden bardak çatlayınca,
Sanırım bu çaresiz ızdırabım son bulur.
Ömür kitabının son noktası koyulunca.

Mağduriyetim çaresizce yaşadıklarımdan.
Serzenişlerim benim elimde olmayanlardan.
Gözümden yaşlar getiren öfkem ve pişmanlığım,
Yaptıklarımdan ve bir de yapamadıklarımdan.

Sessizce çığlık atmayı kendi kendime öğrendim.
Yalnızken olduğum yere çöküp eceli bekledim.
Gözyaşımdaki tuzun şakaklarımı yaktığını,
Ben on yedi yaşıma bastığım zamanda öğrendim.

Bastırdıklarımın boynumu geçtiği zamanlardayım.
Birikmişliğimi yansıttığım acı mısralardayım.
İsyan etmem, benim ki hastanın acıdan inlemesi.
Artık Can bile dayanmaz dediğim bitkin anlardayım.