Yaşamla İçiçe Şiiri - Tuba Gürdere

Öyle bir dokunmadır ki benlik.
Ruh bedene gerçek dokunmayı anlatır dokunabildiğinde.
Gördüğümüz bedenimizle hüküm verdiğimizi sanıyoruz oysa göremediğimiz ruhumuzdur bedenimize yön olan.
İşte orada başlar yaşam.
Bir görüş dile gelir içten göz ardı ederiz kimi zaman.
Kendimizi gözlemleriz bir duyuşta.
Kendimize kapatırız çoğu zaman gözlerimizi.
Göremediklerimizde değil, bir görüşte dile geliriz.
Susarız bazen, ancak en belirgin duyuş olur suskunluğun sesinde kendini dinlediğin an.
Bazen her yanın ses olsa anlatamaz bir duyumsamada dağılır sessizce ses!
İçten geçirilen bir düşünce süzer kalbin duyuşunu.
Düşüncenin kalple buluştuğu yerde devam eder yaşamın ritmi.
Her bir solukta, o kadar çok dinliyoruz ki kendimizi.
Buyüzden soluksuz kalıyoruz kendimizde.
Ve duyabildiğimiz tek şey; derin bir sükunet oluyor düşüncede en gerçek.
Yaşama bütünlenen ve yaşamla içiçe daima.