Yaşamın sesi Şiiri - Ayfer Artuç

Ayfer Artuç
103

ŞİİR


2

TAKİPÇİ

Yaşamın sesi

bir şehrin uğultusunda kayboluyordu hayatlar
kimi, bezgin umursamaz dönmüş sırtını
kimi, bitmedi diyor yaşanmaya değer her şey
med cezirler insan denen canlıyı inletirken
ne de sefil geliyor bütün değerler
söyle nerede dinecek deprem
kulaklarımı tıkadığım halde duyuyorum
o ses ne?
küçücüğüz..
bir metaforun dehlizlerinde sürükleniyoruz biz
kimimiz farkındayız belki
kimimiz hiç değiliz...

AYFER ARTUÇ
12 EYLÜL 2006 İSTANBUL

Ayfer Artuç
Kayıt Tarihi : 28.12.2006 22:38:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Ünal Beşkese
    Ünal Beşkese

    Ayfer Hanım,
    Şiir çok güzeldi.Küçücük olduğumuz da bir gerçek.Ancak,'insan' olmayı (İsteyerek ya da istemiyerek) kabullenmişsek,çok da çaresiz sayılmayız bence,
    saygılarımla,
    Ünal Beşkese

    Cevap Yaz
  • Seyit Ertürk
    Seyit Ertürk

    Kıskanılacak kadar güzel bir felsefi yorum!
    'med cezirler insan denen canlıyı inletirken
    ne de sefil geliyor bütün değerler'
    Şiirlerinizin bir başka güzelliği var!
    Sorgulayan ve düşündüren bir güzellik!
    Can-ı gönülden kutlarım!
    Saygı ve selamlarımla!

    Cevap Yaz
  • Cengiz Özkan
    Cengiz Özkan

    Şair şehir hayatını ve toplumu sorguluyor bu şiirinde. İnsanların şehrin kalabalığında olaylar karşısında tepkisiz kalmasından yakınmaktadır.

    Duyarsız insanları eleştirmektedir. Oysa hayat bir gelgit gibidir. Denizin nefes alış verişi gibidir. Bu gün başkasının yaşadığı zorlukları bizim yaşayamayacağımızın bir garantisi yoktur.

    Başkalarına benzemeye çalışıyor olmamıza sitem ediyor.. Bilerek yada bilmeyerek başkalarının yaşantılarına özenmemizi eleştirmektedir şair..

    Cevap Yaz
  • Yakup İcik
    Yakup İcik

    Gittigin sehir geldigin sehirden daha farklıdır. Daha kalabalıktır, korkutucudur, belki de daha yalnızsındır. öyle zamanlar olur ki alıp basını gitmek, bu sehri de terketmek istersin... İnsanlar gözünü öyle bir karartır ki hiç bilmedigin yerlere otobüs biletleri almanın hayalini kurarsın. Bir gün kendi sehrine dönmek istersin unutarak şehrin üzerine basarak kazandığın zaferi. Ama sonra hatırlarsın ve kalırsın. Hatırlarsın ki : İnsanın evi kendi yüregidir. Ne kacabilirsin ondan, ne de hatırlamak istediginde sevdiklerinin yüzünü kaybolmus bulursun. Ve bir kez daha kendi gücünü kendi yüreginde duyarsın, ta derinden... Ve ellerine bakarsın, kaderini degistirmiş olan o güçlü ellerine... Ve yıkılmazsın bir daha; hiçbir zaman, asla! Bilirsin ki hiçbir sehir seni yenemez sen istemedikten sonra... Bilirsin ki sen farklısın, güclüsün ve dayanıklısın hayatla basetmeye hakkın olacak kadar...

    biraz farkli anlatim ama sanirim kimi duygular bambaska duygulari aciga cikartiyor :)) tebrikler ayfer hanim

    Cevap Yaz
  • Ünal Kar
    Ünal Kar

    bir metaforun dehlizlerinde sürükleniyoruz biz
    kimimiz farkındayız belki
    kimimiz hiç değiliz...


    yüreğiniz dert görmesin....

    o dehlizlerden çıkıpta güneşi görenlerden olmak dileğiyle..

    selam ve saygılar

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (5)

Ayfer Artuç