Yaşamın sarkacında

bir gün batımıydı,
bizlere veda edip,ahrete gidişin.
aylardan Aralık,
günlerden cuma,
nekadar yalvarmıştım,
halbu ki Rabbime,
Yarap, beni ondan uzunca,
ayrı koma ,.
aldın evimin direğini,
yüreğimin sevdiğini,
beni de al yanına diye.

geceler,günler,aylar boyu,
dedim hep,
niye,niye
karlı ve soğuktu İstanbul,
seni toprağa verdiğimizde.
ana kız,
ogün bugün buz tuttu yüreğimiz,
sen gittin gideli,
kış hüküm sürer benliğimizde.
baharı unuttuk,yaz zaten,
uğramaz semtimize.
ikimiz yetmeğe çalıştık, kendi kendimize,.
olmuyor,olmadı birtanem,
beceremedik sensizliği,.
içimize sindiremedik,
senden sonraki, kimsesizliği.

ne arayanımız var,nede soranımız,
öyle yalnızız ki birtanem,
öyle yalnız,
sanki Okyanusta bilinmez bir adayız,
yada,yalnızlık kervanında en baş adayız.

kırıldı kolumuz, kanadımız,
hergece, hep ağladım ben,
hep yalvardım,
yanına al beni de ,Tanrım,
yanına al,.. benide
ama duyuramadım sesimi,
yada, hep duyduda,
beni senin biriciğine,.. bağışladı.
sen birtanem, karlı bir İstanbul akşamında,
elveda dedin yaşamına,
bizde o an adım attık işte,
şehrin en acı akşamına.
sarıp saramadım sensizliği,
acımızı yıllardır onaramadık.
biz kimsesiz,biz acılı,biz garip,
vede sensiz.
hasretin acımasız kıskacında,
yaşamaya çalışırız,
ogün bugündür,
yaşamın sarkacında...

GÜLEN
.