Yaşamın Kıyısından Şiiri - Nadir Demirkıran

Gidiyorum buralardan, arkama dönüp bakmadan.
Gidiyorum İstanbul’un o altın toprağını koklamadan
Gidiyorum evden, sen benim haykırışımı duymadan.
Terk ediyorum evi,
Cennet mi yoksa cehennem mi yolum bilmeden.
Ama senin o gülüşünü unutamıyorum,
Nasıl unutabilirim ki?
Nasıl yapabilirim ki bu aşk dışı.
Hâlbuki bir gölge gibi takip ederdik birbirimizi
Şimdi ise iki küs oyuncuyu oynayan oyuncu gibi
Bakmıyoruz birbirimize.
Artık, ayrılıyorum bu sürgünü yaşatan senden, bu zalim dünyadan.
Son sözüm ise;
Elveda bile demeden, selamlar sana yaşamın kıyısından.