Zor olan yasamak mi yoksa benim yasamam mi
yasamin kiyisinda durup izliyorum kendimi
Ve ben bunu hep yapiyorum aynaya bakmaya alismak gibi
Cözemiyorum öylesine kör dügümlenmis dünleri
Cözemiyorum nedensiz olup bitenleri HAYAT MI? BEN MI?
kimse yasamiyorki kimse gibi her hayat piriltisinda öylesine gizli
Yildizlar tipki yildizlar gibi uzaktan öyle yakin yakindan bir okadar uzak ki
Yasamin kiyisinda durup izliyorum hem kendimi hem herkesi
Ve ben bunu hep yapiyorum aynaya bakmaya alismak gibi
izliyorum aciyi artik hissetmeyisimi yavas yavas deli hislerimi yitirisimi
izliyorum herkesin kendini kendiyle beni izleyisini
hesaplasiyorum gereksiz sözcüklerimle
ve HESAPLASIYORUM hayatin bana söyledigi her adaletsiz yalaniyla
Bazen güler bazen öfkeyle karmasik hüzün
izliyorum hayatin kiyisindan aynadan izler gibi HER BU AYNAYA BAKTIGIMDA
BASKASI DEGIL BU YÜZ HERKES GIBI VE BAKTIGIM BU YÜZ SADECE HAYATTAN BIRI. VE HERKES GIBI
Kayıt Tarihi : 26.12.2009 22:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)