Yaşamın Kıyısındaki Kartpostal

Yaşamın kıyısındaki kartpostaldaydı yüzün
Ne silik nede net ortalarda bir halde
Unutulmamıştın ama hatırlanmıyordun da...
Bu yolu aslında sen seçmiştin
Kalıcı ikametler sana yakışmıyordu
Kiracı gibi oradan oraya dolaşıp duruyordun.
Zamanzaman uğruyordun
Hayatımın kıyı şeridine...
Bazen güzel bir mehtabı seyrediyorduk ufka dalıp
Bazen batan bir güneşi
Bazen de gün doğumunu...
Kıyıdaki kavgalarda hep fırtına olurdu hep yağmur tabi birde martılar
Onlar bile anlardı beni de bir sen anlamazdın.
Ve hep gün ortasında giderdin bu yakadan
Neden dediğimde
Gündoğumu ve batımı bizim gün ortası benim derdin...
Seninle bir gün ortası hiç yaşamadım
Bense hep bunun özlemiyle yaşadım.
Yine bir gün ortası ve sen yine gidiyorsun...